Η μεταφορά των κατοικιδίων αποτελεί έναν συνηθισμένο πονοκέφαλο για τους ιδιοκτήτες τους. Είναι αναγκαίο να γίνεται με γνώμονα τη δική τους, αλλά και τη δική μας ασφάλεια. Δεν επιτρέπουμε, για παράδειγμα, σ΄ ένα ζωηρό σκυλάκι να κυκλοφορεί ελεύθερα μέσα στο αυτοκίνητο, ενώ οδηγούμε, και να μας αποσπά την προσοχή. Οι γάτες και οι μικρόσωμοι σκύλοι πρέπει να ταξιδεύουν πάντα στα ειδικά κλουβιά μεταφοράς. Προκειμένου για μέσα μαζικής μεταφοράς πρέπει πρώτα να συνεννοηθούμε με την εταιρία μεταφοράς για τις προϋποθέσεις της ασφαλούς μετακίνησής τους. Επίσης, για μετάβαση στο εξωτερικό υπάρχει ειδικό νομικό καθεστώς που διέπει τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η υποχρεωτική έκδοση διαβατηρίου ζώων (pet passport) και η ηλεκτρονική σήμανσή τους (microchip).

Για αυτά μπορεί να επιμεληθεί ο κτηνίατρός μας.

Ένα σύνηθες πρόβλημα στο ταξίδι είναι η ναυτία και ο εμετός. Η ναυτία εκδηλώνεται με υπνηλία, παραμονή του ζώου στο δάπεδο, σιελόρροια και εμετό που με άδειο στομάχι εμφανίζεται ως κολλώδης, αφρώδης σίελος χρώματος λευκού ή κίτρινου. Καλό είναι τα ζώα να παραμένουν νηστικά για τουλάχιστον οκτώ έως δέκα ώρες πριν ταξιδέψουν και να δέχονται από κάποιο παράθυρο την ήπια επίδραση του εξωτερικού αέρα. Σε κάποια ζώα όμως μπορεί η ναυτία και ο εμετός να είναι αναπόφευκτο επακόλουθο της μεταφοράς. Στην περίπτωση αυτή με τη συμβουλή κτηνιάτρου μπορούμε να χορηγήσουμε κάποιο ανθρώπινο φάρμακο ή καλύτερα κάποιο ειδικό για ζώα. Φαίνεται ότι μια νέα ουσία, η μαροπιτάντη είναι η πιο αποτελεσματική για τη ναυτία της μεταφοράς. Χορηγείται είκοσι λεπτά μετά τη λήψη ενός ελαφρού γεύματος και η δοσολογία υπολογίζεται με βάση το βάρος του ζώου.

Τέλος, εξαιρετικά σημαντικό είναι το πρόβλημα της θερμοπληξίας. Ο εγκλεισμός ενός ζώου σε σταθμευμένο αυτοκίνητο έστω και για λίγο μπορεί να αποβεί μοιραίος. Ταξιδεύουμε πάντα με ανοικτά παράθυρα ή κλιματισμό και προτιμούμε τις δροσερότερες ώρες για το ταξίδι. Τα ζώα είναι περισσότερο ευαίσθητα από τον άνθρωπο στις υψηλές θερμοκρασίες.

Αναστάσιος A. Μπουντάς

D.V.M Κτηνίατρος